Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΠΟΥ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ ΝΑ ΕΓΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ, ΑΥΤΟ ΒΟΗΘΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΩΝΑΤΕΙΟΥ ΜΑΣ.

Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΣΗ

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Κατόπιν ενημέρωσης από το δικηγορικό γραφείο της κας Μαρίας Τσίπρα σχετικά με την παρέμβασή της ως εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου στις 23/9/2010 με θέμα τους συμβασιούχους. Μετά την ευνοϊκή απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις 29/4/2009, η άσκηση παρέμβασης της Ανώτατης συνδικαλιστικής οργάνωσης των Δημοσίων Υπαλλήλων (Α.Δ.Ε.Δ.Υ.) εκπροσωπώντας την από την κα Τσίπρα στο εν λόγω δικαστήριο, αποτελεί σημαντικό γεγονός και κρίνεται η παρουσία μας εξίσου σημαντική και αναγκαία. Η παρέμβαση για λογαριασμό μας υποστηρίζοντας τα δίκαια αιτήματά μας, καθιστά σαφές το γεγονός ότι μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει για την τελική έκβαση της υποθέσεώς μας, την μονιμοποίησή μας. Το μόνο που χρειάζεται από όλους μας είναι υπομονή και στο τέλος εμείς θα είμαστε αυτοί που θα πετύχουμε το στόχο μας. Κατόπιν όλων των παραπανω το Δ.Σ. του συλλόγου μας αποφάσισε να εξουσιοδοτήσει την κα Τσίπρα ώστε να εκπροσωπηθεί και το σωματείο μας και να συμετάσχει σε αυτή την σημαντική προσπάθεια για την αποκατάσταση της κοινωνικοπολιτικής αδικίας σε βάρος των συμβασιούχων.

Εκ του Δ.Σ.

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Συνάδελφοι, βήμα βήμα φτάνουμε στον προορισμό μας, την Ιθάκη ,παρ’όλες τις αντίξοες συνθήκες δηλαδή την μονιμοποίησή μας.

Με απόφασή του το Πρωτοδικείο της Αθήνας ανατρέπει το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου

Το δικαστήριο έκρινε ότι το Π.Δ. υποβάθμισε τα δικαιώματα των συμβασιούχων και οδήγησε στην καταχρηστική σύναψη διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου.

Το δικαστήριο δικαίωσε συμβασιούχο επικαλούμενο το νόμο 2112/20 και ακύρωσε την απομάκρυνση του από την εργασία μετά τη λήξη της σύμβασής του. Αναγνώρισε πως του οφείλονται αμοιβές 19.662,50 ευρώ και αποζημίωση 4.875 ευρώ συν τους τόκους και ότι στην πραγματικότητα κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, οπότε η σύμβαση εργασίας είχε μετατραπεί από ορισμένου σε αορίστου χρόνου.

Παράλληλα το δικαστήριο για κάθε ημέρα που δεν θα γίνει δεκτός πίσω στην εργασία του ο συμβασιούχος επιβάλει ποινή 100 ευρώ.

Ξεπερνώντας τον σκόπελο της απαγόρευσης μονιμοποίησης που τέθηκε στο Σύνταγμα, αλλά και της περιβόητης «τηλεφωνικής διάσκεψης» της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, δικαστική απόφαση διαπιστώνει την ανεπάρκεια του «διατάγματος Παυλόπουλου» (Π.Δ. 164/04) να περιορίσει την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Με αυτή την απόφαση χιλιάδες συμβασιούχοι (ανάμεσά τους και εμείς) που είναι ήδη με το ένα πόδι εκτός δουλειάς ή τελείως εκτός δουλειάς βλέπουν τώρα διάπλατα ανοιχτό το παράθυρο μονιμοποίησης.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

5 - 5 - 2010

ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ
ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΜΙΑ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΑΝΕΠΑΡΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΤΑΣΕΙ ΝΑ ΒΑΦΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΙΜΑ....................
ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΚΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ ΣΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ!!!!!

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

ΦΡΕΝΟ ΣΤΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Συνάδελφοι,

Ανοίγει με αποφάσεις – σταθμό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και της Ελληνικής Δικαιοσύνης ο δρόμος για να διεκδικήσουν χιλιάδες συμβασιούχοι την παραμονή στην εργασία τους ή την επιστροφή τους σε περίπτωση που έχουν ήδη απολυθεί. Πρόκειται για μεγάλη δικαστική ανατροπή υπέρ του μη μονίμου προσωπικού του δημοσίου
Με την υπ’ αριθμ. 1030/2010 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών δέχεται ως σύννομη με το Ελληνικό Δίκαιο και προχωρά στην άμεση εκτέλεση της απόφασης (24-4-2009) της Ολομέλειας του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Σύμφωνα με αυτή, εκτιμάται ότι:
α) Το άρθρο 103 παρ. 8 του Ελληνικού Συντάγματος δεν απαγορεύει τη δικαστική αναγνώριση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή έργου που υποκρύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, σε αορίστου χρόνου.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες προέτασσαν το συγκεκριμένο άρθρο ως το μεγάλο εμπόδιο, προκειμένου να δικαιολογήσουν την άρνησή τους για μετατροπή των παραπάνω συμβάσεων και τις απολύσεις που ακολουθούσαν. Στο σκεπτικό του ΔΕΚ αναφέρεται ότι το Σύνταγμα απαγορεύει μόνο τη μετατροπή συμβάσεων που συνήφθησαν για επείγουσες πρόσκαιρες και απρόβλεπτες ανάγκες. Αυτές είναι, οι τετράμηνες συμβάσεις που για παράδειγμα γίνονται προκειμένου κάποιοι να αναπληρώσουν τους αδειούχους ταχυδρομικούς.
β) Ο χαρακτηρισμός των συμβάσεων ως έργου ή ορισμένου χρόνου για εργαζόμενους στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν αποτελεί σύμφωνα με το ΔΕΚ (κάτι που δέχτηκε και το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών) αντικειμενικό λόγο που να απαγορεύει την αναγνώριση των συμβάσεων αυτών ως αορίστου χρόνου.
γ) Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι το Π.Δ. 164/2004 δεν έδινε πλήρη αναδρομητικότητα, με αποτέλεσμα σημαντική μερίδα συμβασιούχων να μην μπορέσει να επωφεληθεί από τις ευεργετικές του διατάξεις.
Ο δικαστής Θανάσης Παπαπαναγιώτου σε υλοποίηση της απόφασης του ΔΕΚ προέκρινε ως πιο αποτελεσματικό νομοθετικό όχι το εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα, αλλά τον νόμο 2112/20, ο οποίος αν και συμπλήρωσε «ενενήντα χρόνια ζωής» διακρίνεται για την προοδευτικότητά του.
Όπως προβλέπει λοιπόν σ’ αυτό και αποδέχτηκε ο κ. Παπαπαναγιώτου, «όποιος καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες πρέπει να έχει συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου».
Για την ιστορία, όλα ξεκίνησαν όταν μια αρχαιολόγος που προσελήφθη τον Μάρτιο του 2002 από το υπουργείο Πολιτισμού, προσέφυγε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών όταν την απέλυσαν (έληξε η σύμβασή της) την 31-12-2006 ζητώντας να αναγνωρισθεί ότι κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Το συγκεκριμένο δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. 2088/2008 απόφασή του τη δικαίωσε (ότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες) και για την ερμηνεία της κοινοτικής οδηγίας 77/99 παρέπεμψε στο ΔΕΚ θέτοντας προδικαστικά ερωτήματα.Το ΔΕΚ με την απόφαση της 24-4-2009 (υπόθεση C-519/08) της μείζονος ολομέλειάς του, γνωμοδότησε ότι η μετατροπή των συμβάσεων από ορισμένου χρόνου σε αορίστου δεν αντίκειται στο Σύνταγμα της χώρας μας και ενημέρωσε το αρμόδιο ελληνικό δικαστήριο που έφερε και το θέμα προς συζήτηση.
Το τελευταίο, με νέα απόφασή του που εκδόθηκε στις 23 Απριλίου του τρέχοντος δικαίου αναγνωρίζει την ακυρότητα της απόλυσης της αρχαιολόγου αλλά, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, πως κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες επιδεικνύοντάς της την επιστροφή της στην δουλειά ως μόνιμη υπάλληλος.